Harry Partch (1901-1974) je jedan od najvećih američkih individualističkih kompozitora koji je bio i inovativni teoretičar. Kritikovao je koncertne tradicije, uloge izvođača
i kompozitora, kao i ulogu muzike u društvu, odnosno, proširivao je muzičke
koncepte. Stvorio je jedan novi vid muzike na Zapadu, promenom konvencionalne
muzičke lestvice od 12 tonova u lestvicu od 43 tona između oktave i osnovnog
tona. Pošto nije bilo instrumenata koji mogu da proizvedu ovakve mikrotonove, Harry je napravio i dizajnirao više od
25 instrumenata koristeći principe prirodne akustične rezonance (samo intonaciju).
Bio je i vizionar, ali se pominje da je bio i muzički
dramaturg koji je pisao i tekstove i koreografiju za plesne pokrete koji su
pratili njegovu muziku; član perkusionističkog umetničkog udruženja u Kući slavnih, izdavač, samouki muzičar, satiričar, skulptor, dirigent,
pisac, ikonoklasta, prilagođeni violinista, komičar, skitnica...
Njegova poruka muzičarima i svim nemuzičarima ovog sveta bila je
da postoji mnoštvo izbora koji se mogu napraviti i još mnogo nezavisnih puteva
koji se mogu preći. Svoju muziku je smatrao samo jednim mogućim smerom koji
zahteva ozbiljnu analizu kao i mnogi drugi.
Smatra se da je teže slušati uobičajene melodije nakon slušanja njegove muzike.
Živeo je svoj san. Potpuno svoj.
Smatra se da je teže slušati uobičajene melodije nakon slušanja njegove muzike.
Živeo je svoj san. Potpuno svoj.
Two Studies on Ancient Greek Scales
2 comments:
43 tona ja mislim, ali nisam sigurna.
43 i wikipedija kaže.
Podatak u 'Sociologiji umetnosti' je 42. Znači, Viktorija ćao, pozdrav tebi i wikipediji!
Post a Comment